Pascal Rueff

Er bestaan veel manieren om een binaurale geluidsopname aan te pakken: van een paar elektretmicrofooncapsules van twee euro aan je oren hangen tot een artificieel hoofd van topkwaliteit gebruiken, waaraan wel een prijskaartje van 25.000 euro hangt. We hebben het geluk dat Neumann al vroeg geloofde in het binaurale formaat. Met zijn KU 100 ontwikkelde dat bedrijf een instrument dat werkelijk perfect is voor het maken van professionele klankopnamen.
Vandaag is de KU 100 uitgegroeid tot hét referentiesysteem aangezien het zo vlot overweg kan met veranderingen in timbre, een probleem dat inherent is aan HRTF in een audiostream (d.w.z. het filtereffect dat een gevolg is van de akoestische kenmerken van het oor). De KU 100 levert als output een natuurlijke klank op, waardoor de producer zich kan concentreren op het samenstellen van het driedimensionale geluidspanorama. De transparantie van dit medium opent volstrekt nieuwe mogelijkheden. Het is een boeiende belevenis om te zien hoe geluidsspecialisten met decennia van ervaring ontdekken hoe gemakkelijk het is om aanwezigheid, beweging (hoe klein ook) en complexe soundscapes,

Al sinds de hoofdtelefoon een standaard manier van luisteren werd maakt het oorspronkelijke binaurale formaat het mogelijk om terug te keren naar de essentie van de luisterervaring. Elke luisteraar kan dat gemakkelijk ervaren en herontdekken dat we sinds onze geboorte altijd al op de binaurale manier hebben geluisterd. En ook al sinds onze geboorte zijn we in staat om de complexiteit van een klank correct te interpreteren.

Voor wie het gewoon is om met klank te werken vormt het gehoor een opmerkelijke toegangsweg naar intimiteit. Agence du Verbe gebruikt het oorspronkelijke binaurale formaat bij audio-ervaringen die voor hoofdtelefoons bedoeld zijn, zoals wandelingen, shows of rondleidingen in musea. We brengen ervaringen tot stand die zeer persoonlijk zijn en tegelijk ook gemeenschappelijk (‘samen alleen’), zoals een gedeelde droom waarbij de gevoelens intens genoeg zijn om op de luisteraars in te werken. Ze kunnen best het gevoel hebben zich op dezelfde plaats in dezelfde ruimte te bevinden als het dummyhoofd tijdens de opname. Dat egocentrische perspectief sluit ook aan bij deze tijd. Het gehoor is vaak het zintuig van de buitenwereld, de omgeving, verbonden met de primordiale hersenen en de oorsprong van emoties. Het is fascinerend om de luisteraars met niets meer dan een hoofdtelefoon naar een andere wereld te ‘audiotransporteren’. En het is o zo efficiënt.
Via dit verbazingwekkende formaat kan het publiek de geschiedenis ervaren, onroerend erfgoed en andere werelden die zonder ontoegankelijk blijven, of ze nu echt zijn of fictief. Die aanpak kan zowel documentair zijn, door zijn realisme, als poëtisch, via de gewaarwording.